Jak założyć oddział KSM?
Oddział i Koło KSM można założyć przy parafii albo przy szkole. Sposób postępowania jest podobny, jednak różni się szczegółami. Warto by było dowiedzieć się jak to wygląda w poszczególnych przypadkach. Zarząd Diecezjalny oferuje szeroką pomoc w zakładaniu oddziałów i kół KSM, w tym celu prosimy kontaktować się z Biurem KSM Archidiecezji Krakowskiej.
Oddział KSM nie może istnieć bez księdza, który jest asystentem kościelnym. W związku z tym, aby założyć oddział, należy poprosić księdza proboszcza, by wyznaczył kapłana do tej funkcji. Ks. Proboszcz również może być asystentem KSM. Następnie należy zapoznać się ze stowarzyszeniem, analizując Statut KSM, podręcznik bądź zapraszając kogoś, kto w KSM-ie działa już dłuższy czas. Późniejszym krokiem jest spotkanie założycielskie połączone z wyborami kierownictwa oddziału i sporządzenie protokołu, który należy przesłać na adres Biura KSM. Bardzo ważną rzeczą jest uczestnictwo w rekolekcjach, szkoleniach oraz warsztatach, gdzie m.in. można osobiście zetknąć się ze strukturami KSM-u.
Koło KSM może działać w gimnazjum, szkole średniej, przy uczelni wyższej. Nosi wtedy nazwę szkolnego koła KSM albo akademickiego koła KSM. Inicjatywę powołania koła KSM może podjąć nauczyciel/wykładowca, katecheta, grupa młodzieży – uczniów/studentów po wcześniejszej konsultacji z proboszczem parafii na terenie, której znajduje się szkoła/uczelnia. Aby założyć Koło KSM należy zebrać grupę przynajmniej 5 osób. Działalność Koła KSM musi uwzględniać rytm pracy szkoły/uczelni. Spotkania nie mogą kolidować z zajęciami. Rola opiekuna Koła KSM jest bardzo prosta. Pojawia się on dopiero na szczeblu szklonym/akademickim. Jest nim nauczyciel/wykładowca lub katecheta świecki szkoły/uczelni, w której jest KSM. Opiekun pełni rolę konsultanta, doradcy dla członków koła oraz reprezentuje KSM na radzie pedagogicznej. Pozostałe czynności konstytuujące koło są analogiczne jak przy zakładaniu oddziału KSM.
Myśląc o środowisku młodzieżowym należy wspomnieć o tym, iż chcąc założyć oddział KSM warto jest wykorzystać istniejące już wspólnoty młodzieżowe – ale tych wspólnot nie rozbijać – nadal muszą funkcjonować i spełniać swoje zadania. Młodzieży należącej do tych wspólnot można proponować przystąpienie (na zasadzie dobrowolności i przynależności) do KSM-u. To wszystko jest po to by organizacja mogła szerzej i skuteczniej oddziaływać w sposób zorganizowany w oparciu o statut KSM. Przynależność do ruchu i stowarzyszenia nie wykluczają się wzajemnie, ale się ubogacają i uzupełniają. Wydaje się, że w takim przypadku jest to propozycja dalszego i głębszego rozwoju człowieka.
Grupa inicjatywna musi spełnić warunki:
Wystąpić pisemnie do dyrektora/rektora szkoły/uczelni z propozycją założenia Koła w szkole / na uczelni.
Wręczyć Statut KSM.
Skierować prośbę o zgodę na prowadzenie działalności.
Zaproponować opiekuna koła lub poprosić o jego wyznaczenie, którym może być nauczyciel lub katecheta świecki. Kapłan może być tylko asystentem.
Poprosić o przydzielenie stałego miejsca spotkań.
Oraz wypełnić formalności wewnętrzne w KSM związanie z zakładaniem Oddziału / Koła.
Metody, które pozwolą nam zainicjować oddział w parafii:
Kilka osób chętnych do zaangażowania wysyłamy np. na rekolekcje, szkolenie, warsztaty organizowane przez Zarząd Diecezjalny.
W cyklu pracy duszpasterskiej prowadzimy przygotowania do bierzmowania czyli spotkania cyklicznie i systematyczne które można wykorzystać do przygotowania młodego człowieka do pracy w stowarzyszenia.
Księża, katecheci mogą przeprowadzić w szkołach katecheze na temat KSM. Mogą zaprosić członków KSM-u (Zarząd Diecezjalny albo członków KSM z sąsiedniej parafii) na pogadanki o KSM w ramach katechezy.
Rekolekcje szkolne.
Wspólne wyjazdy z młodzieżą na wypoczynek i zaszczepianie w niej idei KSM-u.
Osobiste zaproszenie młodzieży, która nie angażuje się w życiu parafialnym (przez rozmowy, zachęcanie i wyjaśnianie).
Można zorganizować jednodniowe szkolenie, spotkanie z młodzieżą na szczeble dekanatu (by wydelegowana na to spotkanie bardziej energiczna młodzież omówiła statut, historię KSM-u, program oraz strukturę organizacyjną).
Drogi zakładania oddziału KSM:
Są dwie drogi: odgórna, gdy KSM jest zakładany przez władzę kościelną oraz oddolna, gdy sama młodzież dąży do zakładania oddziału. Obie drogi mają swoje plusy i minusy.
Oddział zakładany odgórnie (przez księdza), czyli ma poparcie autorytetu kościelnego, nierzadko może mieć ułatwione wejście w środowisko. Może nastąpić szybszy ilościowy wzrost członków, ale istnieje też niebezpieczeństwo ich bierności, zdominowania przez księży oraz niewłaściwej motywacji. Gdy młodzi sami zakładają oddział KSM-u nie mają na ogół poparcia i muszą dopiero na nie zasłużyć, mogą spotkać się z nieufnością otoczenia lub mieć trudności ze zdobywaniem nowych członków stowarzyszenia, ale dzięki temu nauczą się aktywności i odpowiedzialności za kościół i stowarzyszenie.
Najlepsze jest połączenie zakładania odgórnego z oddolnym, gdzie młodzi zakładają oddział przy współpracy duchownych.
Czynności konstytuujące oddział KSM:
Zapoznanie się ze Statutem KSM-u.
Wybranie kierownictwa oddziału.
Ustalenie stałego terminu i miejsca spotkań.
Ułożenie programu: działania.
Uczestnictwo w spotkaniach formacyjnych.
Wypełnienie deklaracji członkowskiej.
Kontakt z Zarządem Diecezjalnym.
Wyjazdy na rekolekcje, szkolenia, warsztaty i imprezy diecezjalne.
Prowadzenie dokumentacji takich jak: ksiąg rachunkowych, protokołów, kroniki.
Sporządzenie pieczątki.
Przekazywanie, do Biura Zarządu Diecezjalnego, materiałów (artykuły, zdjęcia) o działaniach przeprowadzonych w oddziale KSM.
Jak widać czynności jest wiele, jednakże są one niezbędne w prawidłowym funkcjonowaniu w sposób uporządkowany i systematyczny.
KSM przygotowuje nas do życia dojrzałego, pełnego pasji i wiary w to, że to właśnie od ludzi młodych zależy przyszłość, i teraźniejszość. Nasza wspólnota to budowanie swojej tożsamości na prawdzie w relacji z Chrystusem oraz wytrwałe dążenie drogą wartości do obranych przez nas ideałów. KSM-owicze to ludzie pełni pasji do życia, umocnieni mocą Chrystusa, który uzdalnia ich na drodze ku świętości.
Nie boimy się działać! Nie zamierzamy siedzieć w domu z założonymi rękami i czekać, aż świat zadecyduje za nas. Pragniemy żyć tu i teraz!